- Over Stedin
- Duurzaamheid en innovaties
- Een klimaatneutrale samenleving
- Stedin pleit voor stevig en gedragen Klimaatakkoord
Stedin pleit voor stevig en gedragen Klimaatakkoord
Marc van der Linden, 4 maart 2019
Stedin ondersteunt de actie van MVO Nederland om te pleiten voor een stevig en gedragen Klimaatakkoord. Wij doen een hernieuwd appèl aan alle partijen om over de eigen schaduw heen te stappen en gezamenlijk de schouders te zetten onder ambitieus klimaatbeleid. Wij zijn niet tevreden over de wijze waarop het de afgelopen maanden is gelopen, maar zien de weg naar beterschap.
In juli 2018 werd het concept Klimaatakkoord gepresenteerd. Spannend natuurlijk, wat de politiek zou vinden. Het vorige akkoord, het Energieakkoord, werd breed gedragen en heeft de doorbraak van het ongesubsidieerde windmolenpark als resultaat. Dat polderen gaat ons goed af. Het Akkoord van Wassenaar, de voorstellen voor autobelastingen van het Formule E Team. Iedere keer als de politiek het compromis van de polder overnam, dan was het een succes.
Dit keer is het anders gelopen. Dat kwam ten eerste door de appreciatie door de regering. Het was een selectieve omarming. In dít voorstel zagen ze wel wat, in dát voorstel niet. Vooral doorgaan, met Kerst kijken we wel wat we overnemen. Dat was het signaal. En daar ging het fout.
Onderhandelende partijen leggen hun ziel aan elkaar bloot. Uiteindelijk gaat iedere onderhandelaar met de kaarten open. Een uiterst compromis, met pijn voor allen, de grenzen opgezocht. En nu zei de politiek: “misschien dat we sommige grenzen nog wat oprekken of anders kiezen”. Weg de onaantastbaarheid van het compromis. Wat voor nut heeft het dan nog om je uiterste te geven in het finetunen van de onderhandelingen?
Dat moeten de onderhandelaars gedacht hebben bij de tweede helft. Het argwaan ging zo ver dat de milieuclubs aan het einde van de rit het akkoord de steun ontzegden. Hun statement: de industrie doet te weinig. Ik betreur het, maar snap ze wel. Was de industrie bereid om in de onderhandelingen tot het uiterste te gaan of hielden zij hun kaarten op de borst? Ik begrijp de industrie ook. Ze staan garant voor veel banen, hun medewerkers. Er is onduidelijkheid over de internationale concurrentiepositie bij strenge regelgeving. Als de politiek een knop heeft, dan gaan ze eraan draaien, moeten ze gedacht hebben. Ik geloof dan ook niet dat zij het achterste van hun tong hebben laten zien en misschien wel te hard spel hebben gespeeld over de CO2-belasting.
Ook de politiek deed weer een duit in het zakje. Halverwege pleitte het CDA voor uitbreiding van de Tafel met gele hesjes. GroenLinks omarmde de “weglopers”, kaapte hun statement door een CO2-taks zonder terugsluis te eisen. De VVD-leider noemde het Klimaatakkoord “niet mijn akkoord”.
Maar wat zie je nu? Terwijl de politiek duikt voor de noodzakelijke maatregelen die de door hen gestelde doelen logischerwijs hebben, zie je de polder weer naar elkaar toe schuifelen. Zij zien dat de opgave groter is dan de eigen principes. De groene clubs doen langzaam de deur, die ze op een kier na hadden dichtgesmeten, weer open. CO2 beprijzen met terugsluis (dat betekent, dat het geld bij de industrie wordt geheven beschikbaar blijft voor groene initiatieven binnen de industrie) lijkt voor hen bespreekbaar. En de industrie beseft ook dat de 43 EURO die CE Delft rekende misschien te veel is, maar dat de gevolgen van de 10 EURO die Kalavasta voorrekende best te doen is.
Vandaag roep ik, met MVO Nederland, alle partijen op om werk te maken van een ambitieus Klimaatakkoord. Ik merk dat de onderhandelaars van de Klimaattafels, waar Stedin deel van is, weer zin krijgen. Ik hoop ook dat alle politieke partijen met verantwoordelijkheidsgevoel – en ik reken er daar veel toe – gaan staan voor een ambitieus klimaatbeleid. Want met een ambitieus beleid kunnen we als netbeheerder de noodzakelijke maatregelen nemen om de Nederlandse energie-infrastructuur toekomstklaar te maken.